Doe iets heel kleins voor het milieu
Ha, daar las ik me nou in het magazine ‘Genoeg, onafhankelijk tijdschrift voor iedereen die meer wil doen met minder’, dat je heel makkelijk zelf wattenschijfjes kunt maken uit een oud katoenen laken. Ach, dacht ik vertederd, wat een gepruts en wat een minimale bijdrage aan het milieu.
Toevallig meldde mijn dochter net op dat moment dat ze een vriendin had die fel tegen wegwerpwattenschijfjes was. Die worden gemaakt van (met chloor gebleekte) katoen, je gebruikt ze maar 1 keer en weet jij wel hoeveel wattenschijfjes er per jaar worden gebruikt? Ik wist het niet en zocht het na: wereldwijd 7 miljard. Mijn dochter gebruikt er 2 per dag en dat lijkt weinig maar is toch ook al zo’n 730 per jaar, zelfs 732 in een schrikkeljaar. Ze kosten gemiddeld 1 cent per stuk al kun je ze bij de uit Duitsland afkomstige grootgrutter voor bijna de helft krijgen.
Het toeval wilde dat ik net een laken in de voddenzak gegooid had omdat het deels versleten was. Een mooi oranje hoeslaken van biokatoen, ik vond het eigenlijk zonde om weg te gooien. Dus toen ik even had zitten peinzen over het milieu en hoe moeilijk het is om zelf wat bij te dragen, veerde ik overeind en toog aan de slag. Ik knipte 3 rondjes (als patroon gebruikte ik het laatste katoenen wattenschijfje van mijn dochter) van 6 cm doorsnee, en naaide die rondjes met een mooi festonneersteekje op elkaar. Dit beviel zo goed dat ik nog 57 rondjes knipte. Jawel, ik maakte 20 oranje wattenschijfjes en gaf ze aan mijn dochter. Die heeft ze nu een week gebruikt, ze doen het prima. De gebruikte schijfjes verzamelt ze in een wasnetje (ook een goeie tip van Genoeg) en dat draait nu in de was mee met de rest van mijn bonte was.
Op jaarbasis bespaart ze tussen de € 3,65 en € 7,32 maar wat mooier is: er worden waarschijnlijk een stuk of wat katoenplanten uitgespaard. En chloor, en water, en transportkosten, en plastic zakjes om al die wattenschijfjes in te verpakken, en touwtjes die in die zakjes zitten, en inkt om die plastic zakjes te bedrukken.
