Natuur

De grote boze wolf en het nepnieuws

We hebben een wolf! Nou ja, we – dat wil zeggen de bewoners van de provincie Drenthe – hadden – nou ja, kan je een wild dier bezitten? – een wolf – nou ja, hij was doodgereden. Dus misschien in het huidige tijdsgewricht van feiten, fake-feiten, alternatieve feiten en geheel eigen feiten: er zijn inwoners van de provincie Drenthe die een dode wolf hebben gezien. Waarschijnlijk.

Want was het wel een wolf? Enige tijd geleden waren wij weer eens in Zweden en hoorden toen dat er een wolf in ons gehuchtje was gesignaleerd. Voor het eerst sinds jaren. Een zwarte wolf zelfs. Een Duitse buurman had hem zelf gezien. Tot een buurvrouw bedacht dat onze hond in de schemer wel een beetje op een wolf zou kunnen lijken. En dat onze hond Noortje een paar dagen daarvoor in haar eentje een ommetje gemaakt had. Onze Noor als wolf, haar ego is sindsdien niet meer klein te krijgen.

Toch klinkt het wel lekker: we hebben een wolf in Drenthe. Alsof ons leven ineens een stuk avontuurlijker is geworden. De hang naar romantiek, wildernis, gevaar; het zit er allemaal in. Alleen hoe gevaarlijk is een wolf nu eigenlijk? In Zweden waar enige honderden wolven in het wild leven, is het enige bekende slachtoffer in deze eeuw een dierenverzorgster in een dierentuin die door een roedel wolven te grazen werd genomen. Laten we het dus maar op mythisch gevaarlijk houden: de wolf uit Roodkapje, de wolf en de zeven geitjes en natuurlijk de grote boze wolf uit Donald Duck. Het gevaar van de wolf zit vooral in ons hoofd. Net als het meeste gevaar.

En dat gevaar kan je opblazen tot grote proporties, of bagatelliseren. En je kan iets met feiten doen, maar dat is wel link in het huidige tijdsgewricht. Feiten lijken zeer persoonlijk te zijn. Of liever gezegd, feiten worden door veel mensen gezien als meningen. Dat is een feit. Of een mening dus.

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *